De moderne westerse samenlevingen gaan er graag prat op progressief of “vrijdenkend” te zijn en hun kernwaarden worden verondersteld tolerantie, mensenrechten en vrijheid van meningsuiting te zijn.
We moeten ons echter afvragen of dat klopt?
De tolerantie van de belangrijkste vertegenwoordigers van de linkse partijen, intellectuelen, pers en hun aanhangers eindigt zeer snel als iemand het niet eens is met hun principes, of afwijkende opvattingen verdedigt. Dit geldt vooral in gevallen waarin het gaat om gedachten die vandaag de dag linkse populaire theorieën over sociale constructies ontkennen. Als iemand beweringen durft te ontkennen dat nationalisme “slecht en egoïstisch” is of dat ras slechts een sociale constructie is, worden deze “vrijdenkers” en “tolerante” kampioenen van vooruitgang, plotseling meer geïrriteerde bolsjewieken of middeleeuwse inquisiteurs. Hun tegenstanders worden echter geconfronteerd met een lawine van beschuldigingen, verschillende ‘ismen’ en ‘fobieën’.
Mensenrechten zijn ook steeds meer alleen van toepassing op verschillende, ooit marginale, groepen, terwijl de inheemse bevolking van het Westen tweederangsburgers worden. De vrijheid van meningsuiting, die een fundamenteel mensenrecht zou moeten zijn, wordt echter gemarkeerd als “haatzaaien” zodra het te politiek incorrect wordt.
Het recht op meningsuiting en de vrijheid van meningsuiting betekent dus dat men vandaag de dag alleen de vrijheid heeft om de eigen linkse gedachten te uiten zolang deze voldoen aan de belangrijkste richtlijnen van politieke correctheid. Deze politieke correctheid wordt bepaald door de linkse politici en hun media. Als iemand echter toevallig opvattingen uit die niet in overeenstemming zijn met de new-age religie van linkse vooruitgang, wordt onmiddellijk een heksenjacht gestart, geleid door een nieuwe regenbooginquisitie van tolerantie en universele vooruitgang. In plaats van op de brandstapel te branden, volgen censuur, mogelijk banenverlies en algemene uitsluiting van de publieke samenleving.
De huidige door links gedomineerde democratie wordt verondersteld de “beste regeling” te zijn, die het einde van de economische liberale vooruitgang en de overgang naar het einde van de “Westerse” geschiedenis vertegenwoordigt, naar de utopie van een wereldwijde multiraciale samenleving, waar iedereen geacht wordt de “ketenen” van het verleden, nationale identiteiten en tradities weg te gooien en gewoon “burgers van de wereld” te worden. De huidige democratie is natuurlijk kosmopolitisch en universeel, wat betekent dat het niet alleen de beste regeling is voor het Westen, maar voor de hele wereld, voor alle naties en volkeren, van de Eskimo’s tot de Bantoes. Gezien het feit dat het een regeling is die “vooruitgang” teweegbrengt, worden al haar tegenstanders natuurlijk als reactionair en dwaas bestempeld en, in het geval van rechtsen, kapitalisten en nationalisten, kwaadaardig. Vertegenwoordigers en boodschappers van het linksisme geloven dat ze een moreel recht hebben om te censureren en dus iedereen te schenden en te beroven die het niet met hen eens is of zich tegen hen verzet. Dit volgt de logica dat, gezien het feit dat linksisme goed en progressief is, iedereen die zich ertegen verzet natuurlijk slecht of zelfs misdadig is. Zo gebruiken de moderne geestelijken van de seculiere religie van het linksisme, in naam van ’tolerantie’, alle middelen om critici en tegenstanders van de kosmopolitische waarden van de huidige liberale democratie het zwijgen op te leggen. Vrijheid van meningsuiting is een slechte grap aan het worden in moderne westerse democratieën. De democratie zelf is slechts een parodie waaronder de tirannie van de nieuwe tijd ligt.
Ooit stuurden de communisten alle dissidenten die zich durfden te verzetten tegen de officiële ideologie van het systeem in naam van het behoud van broederschap en eenheid naar Goelags, maar vandaag de dag hoeven cultuurmarxisten (althans voorlopig) niet hun toevlucht te nemen tot dergelijke extreme methoden. Gezien het feit dat ze onderwijsinstellingen en de centrale media hebben overgenomen met de hulp van moderne internationale “elites”, zijn ze de makers van de publieke opinie geworden. Daarom kunnen ze hun tegenstanders eenvoudigweg bestempelen als “kwaadaardig” of “extremisten” en zo hun geloofwaardigheid in de ogen van de gemiddelde persoon wegnemen. Wanneer dat niet genoeg is, zijn ze natuurlijk bereid om andere methoden te gebruiken die dichter bij de bolsjewieken en de rode censors van de oude marxistische regimes staan. Dus, in verhouding tot het groeiende aantal mensen dat zich bewust is van de problemen die linksen en cultuurmarxisten onder het tapijt willen vegen, is er ook meer onderdrukking van de vrijheid van meningsuiting, maar het verbergt zich onder een soort rechtvaardig masker van de strijd tegen ‘haat’. Soms krijgen ze zelfs hun tegenstanders aan de schandpaal vanwege gesproken woorden of berichten op sociale media. Het gaat er natuurlijk om ideologische en politieke tegenstanders te ontmoedigen die zich verzetten tegen de tirannie van de politieke correctheid en de valse ideologieën van gelijkheid.
Natuurlijk wordt het steeds duidelijker dat de huidige linkse democratie niet het toppunt van de menselijke beschaving is. Veel inzichtelijke denkers, filosofen en schrijvers waarschuwden ons voor de negatieve gevolgen ervan in de 19e en 20e eeuw, maar vandaag zien we hoezeer ze gelijk hadden. Het ultraliberalisme heeft de weg geopend naar de enorme kapitalistische uitbuiting en vernietiging van freelancers en familiebedrijven door grote internationale bedrijven, daarom zijn wij libertariers voor de middenstand en KMO’s. Het opende ook de weg voor massamigratie, zowel in het belang van kapitalisten die goedkope arbeid bezaten, als marxisten die potentiële rekruten zagen voor hun doelwitten in migranten.
Het linkse principe van individuele vrijheid, zolang het anderen niet in gevaar brengt, is ook in onze democratie zo bedacht dat de meest onnatuurlijke stoornissen en decadente levensstijlen worden beschouwd als “individuele rechten en keuzes” en worden aangemoedigd voor hun “moed”. De linkse democratie opent ook de deur voor een golf van migranten van buitenlandse culturen in Europa in naam van de ‘mensheid’, wat resulteert in een toename van de criminaliteit, onenigheid binnen westerse samenlevingen, chaos, conflict en geweld. Linksen gedragen zich echter alsof er geen probleem is, en als ze het erkennen, zien ze de bron ervan niet in het feit dat mensen naar Europa trekken met totaal verschillende morele overtuigingen, culturen, gewoonten en raciale kenmerken, maar in de Europeanen zelf, van wie wordt gezegd dat ze te “racistisch” en “discriminerend” zijn voor nieuwkomers.
In de huidige context werd de term ‘racisme’ voor het eerst gebruikt door Leon Trotski, die alle tegenstanders van het marxisme het zwijgen wilde opleggen op dezelfde manier als linksen dat willen. Deze term heeft vandaag elke betekenis verloren, omdat groenen, linksen en globalisten het opnemen tegen al hun ideologische tegenstanders en hopen hen te denigreren en zo hun argumenten te devalueren.
Zijn dus de veranderingen van vandaag, die in de linkse huidige democratie als “progressief” worden beschouwd, echt vooruitgang in de ware zin van dat woord? In feite is het een interpretatie die veel te maken heeft met de ware betekenis van die term. Tegenwoordig gebruiken linksen en groenen het woord ‘vooruitgang’ in een vergelijkbare context als de term ‘racisme’. Ze willen iedereen denigreren die het niet met hen eens is en hun politieke vijanden is. Dit betekent dat de term “vooruitgang” vandaag de dag slechts een woord is geworden om de vernietiging te beschrijven van samenhangende, homogene traditionele samenlevingen en familiewaarden waarop de Europese beschaving is gebouwd. Zo maken ze vandaag, in naam van de vooruitgang, gebruik van een nieuwe tirannie waarin iedereen die het niet eens is met het officiële beleid van de Brusselse globalisten en vernietigers van naties zal worden vervolgd. Niet alleen nationalisten die tegen massamigratie zijn en die een nationale heropleving van Europese naties willen, maar ook degenen die geloven in de zaligmakendheid van het vrije kapitalisme zullen zich op de lijst van nationale vijanden bevinden als de linkse tirannie wint. In dit geval zal iedereen die zich verzet tegen de dwaasheid van politieke correctheid worden ontmenselijkt en als complete schurken worden bestempeld. Dit gebeurt vandaag al, en dergelijke tactieken worden goed beschreven door de Duitse denker en politieke theoreticus Carl Schmitt:
Wij als libertariers blijven ondanks alles zeggen wat we willen! Lees ook de andere artikels op dit blog of deel onze berichten op sociale media zolang het nog kan!
Geschreven door Erik De Ridder
