We hebben lang getwijfeld om iets over deze “partij” te schrijven omdat ze zo enkel maar meer aandacht krijgen. Toch zijn er vele jonge mensen die overwegen om voor Whytevote te stemmen (als ze al aan de nodige handtekeningen geraken om hun lijsten in te dienen). Het initiatief presenteert zich als de enige vertegenwoordigers van de blancostemmers. Eenmaal de leden van Whytevote verkozen raken in het parlement, stemmen ze over álle aangelegenheden blanco. Daar zullen ze ook voor worden betaald: intensief wetgevend werk mag je van hen ook niet verwachten… Maar er is 1 grote denkfout die Whytevote maakt, en die is zo pertinent dat je je zal afvragen of de goede intenties zich tegen hen zullen keren.

We maken de analyse dat de meeste mensen die hun geloof in de politiek kwijt zijn, niet blanco stemmen omdat ze neutraal staan in verschillende kwesties. In tegendeel, een zeer groot deel van deze mensen wil net dat de politiek minder besluiteloos is. De afgelopen decennia hebben de meeste West-Europese landen te maken gehad met ‘conciërge-regeringen’. Anders dan een herschikking van de bevoegdheden sinds de Sint-Michielsakkoorden, zijn er geen grote inhoudelijke hervormingen gebeurd. Wat specifiek ons land betreft, klaagt iedereen aan dat datgene wat wél verandert slechts gerommel in de marge is. We schrijven 2022 en we zien nu dat onze regeringen totaal lamgeslagen zijn als het om beslissingen gaat. Middenklassers die eerder hun facturen konden betalen, worden regelrecht de armoede ingeduwd.

Mensen verwachten daarom antwoorden op hun vragen. Je kan misschien als volksvertegenwoordiger of minister de verkeerde antwoorden formuleren – iets wat op termijn zal moeten uitwijzen -, maar dan heb je op zijn minst het aangedurfd om een beslissing te nemen. Terwijl die slagvaardigheid meer dan ooit nodig is, vervoegt Whytevote zich in het rijtje van feitelijke nietsdoenerij en willen ze van ons belastinggeld profiteren om het knopje “onthouding” in te drukken. Daarmee willen ze een statement brengen over democratie en een signaal uitzenden naar de particratie, een elite waarbij je terecht vraagtekens bij kan plaatsen. Maar wat betekent dat, onthouding stemmen?

Niet alle democratische landen hebben deze knop. In de Belgische democratische traditie heb je deze mogelijkheid wel. Echter is een onthouding in geen enkel opzicht een neutrale knop. De knop wil zeker niet zeggen dat je vlees noch vis stemt. De knop wil nog minder zeggen dat je daarmee stokken in de wielen van de particratie steekt. De onthoudingsstemmen worden altijd in rekening gebracht wanneer het quorum wordt bepaald. In het geval van het Vlaams Parlement wil dat zeggen dat er de helft+1 volksvertegenwoordigers aanwezig moet zijn om de stemming gelding te verklaren. Als er meer voorstemmen als tegenstemmen zijn, ook al haalt geen van beide groepen een meerderheid, zorg jij met je onthouding (en dus je aanwezigheid) ervoor dat je een van beide groepen alsnog aan een meerderheid helpt (de voorstemmen in dit geval).

Dat heeft zware consequenties. Stel je eens voor – en dat is zeker geen karikatuur – dat je als Whytevote-lid aanwezig bent en meestemt over een ethische kwestie, Laat ons even zo’n heet hangijzer nemen als abortus (een wetsvoorstel dat abortus mogelijk maakt tot 10 weken voor de geboortetermijn), en het stemgewicht lijkt in het voordeel te zijn van de voorstemmers, riskeer je met je zogezegde neutrale stem het wetsvoorstel mee goed te keuren. Daar sta je dan met je neutraliteit. Je hebt de blancostemmers een dienst bewezen en een nieuwe wet laten geboren worden, misschien eentje dat jou helemaal niet bevalt. Maar je moest je houden aan de ‘partijdoctrine’ van Whytevote en onthouding stemmen.

Het voorgaande voorbeeld is een algemeen ethische kwestie, maar in tijden van recessie en mensen die dreigen te verdrinken tussen de facturen die ze niet kunnen betalen, zal Whytevote geen antwoorden kunnen geven. Het lijkt ons dat de mensen achter het initiatief zich niet enkel onvoldoende serieus hebben ingelezen over de werking van de parlementen, maar ze lijken evenmin gedreven door een sociaaleconomische ‘sense of urgency’. Je voert oppositie, maar je bent letterlijk ‘demandeur de rien’. Wij van het Nationaal-libertarisch Kompas daarentegen zijn bekommerd om de koopkracht van de mensen en om de productiviteit van ons land. Wij denken aan politieke ingrepen die de mens tot niets dwingen, maar die overheid doet teruggeven wat ze van de mensen afpakt in de vorm van allerlei belastingen, taksen en overige beperkingen. Dat zijn quick-wins die meteen kunnen gebeuren.

Stem als libertarier daarom op de enige echte protestpartij VRIJHEID!